هفته ی سوم مهر

به نام او...

اخر هفته ی خوبی نیست

هفته ی خوبی هم نبود.سرحال نبودم این هفته رو.

الان هم صدای اذان میاد و همین قدر داره دلگیر تر میشه این غروب

خیلی چیزها هست که هنوز فکر میکنم از حساسیت بالای منه

مثلا اینکه با قاشق غیر چوبی تو قابلمه تفلون رو هم بزنیم یا الکی ناراحت شدن هام از پنهون کردن یا بیان نکردن یا حتی جا به جایی های قبل خواب یا خیلی چیز های دیگه...

شاید خودمم همین جوری ام

من هنوزم دارم تلاش میکنم تو بی تفاوت تر شدنم...ولی فعلا اسیب هاش فقط به خودم بازم میرسه...

میخام درگیر روزمرگی بشم و بی تفاوت به همه چی!