جنگ نابرابر علیه خود

به نام او

چند روزی میشه که اومدم خونه و همه چی مرتبه به جز خودم.

و دوباره شروع یک جنگ نابرابر با خودم بر سر موضوعی نامعلوم.

خسته از فضا های مجازی

با خودم به مشکل خوردم و دلم میخواد دور شم از همه!

دلم تنهایی قدم زدن تو انقلاب زیر بارونو میخواد که یه نسیم خنکی هم بیاد و صدای خش خش برگا زیر پام...

هوا اینجا خنکه دو روزه.سرده درواقع!

دو سه هفته دیگه عقد دختر عممه و بی خیالم نسبت به همه چی!

انگار ک بدم اومده از همه چیز و از همه کس.

انگار از خودم جدا شدم و دارم خودم رو نگا میکنم که چه بی هدف دارم میگذرونم و نیست چیزی ک از ته دل بخوامش.و هر چیزی که کمی میخوامش هم انگار برای من نیست و نخواهد بود.

ساکت شدم و آروم.بی سر و صدا،بی اعتراض...

دوست دارم فاصله بگیرم از همه چیز و خالی بشم از خودم...